Katyń 1940. Sowiecka zbrodnia i pół wieku kłamstwa …

Opublikowano: poniedziałek, 12, kwiecień 2021 11:35

3 kwietnia 1940 r. rozpoczęła się zbrodnia katyńska. NKWD zaczęło masowe egzekucje polskich oficerów w Kozielsku, Starobielsku, Ostaszkowie. W wyniku zbrodni katyńskej na NKWD rozstrzelało co najmniej 21 768 obywateli Polski (w tym ponad 10 tys. oficerów Wojska Polskiego i Policji Państwowej). Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej”, zbrodniarze dokonywali przez strzał w tył głowy z broni krótkiej.

Przez 50 lat (1940–1990) władze ZSRR zaprzeczały swojej odpowiedzialności za zbrodnię katyńską. 13 kwietnia 1990 roku oficjalnie przyznały, że była to „jedna z ciężkich zbrodni stalinizmu”. Wiele kwestii związanych z tą zbrodnią nie zostało jak dotąd wyjaśnionych.

Ofiarami zbrodni byli oficerowie, podoficerowie oraz szeregowi Wojska Polskiego, częściowo pochodzący z rezerwy (naukowcy, lekarze, inżynierowie, prawnicy, nauczyciele, urzędnicy państwowi, przedsiębiorcy, przedstawiciele wolnych zawodów), którzy po agresji ZSRR na Polskę, uzgodnionej przez ZSRR z III Rzeszą na podstawie paktu Ribbentrop - Mołotow, zostali po 17 września 1939 roku w różnych okolicznościach rozbrojeni i zatrzymani przez Armię Czerwoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako jeńcy wojenni.

Zamordowano także kilkutysięczną grupę funkcjonariuszy Policji Państwowej, Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP), Straży Granicznej i Służby Więziennej. Poza tym wśród ofiar było przeszło 7 tys. osób cywilnych, policjantów i oficerów bez statusu jeńca, osadzonych w więzieniach na terenie okupowanych przez ZSRR Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej Polskiej. Rodziny ofiar zbrodni przebywające na tych terenach – ok. 22–25 tys. rodzin (ponad 60 tys. osób) – wysiedlono w kwietniu 1940 roku do Kazachstanu na podstawie uchwały Biura Politycznego KC WKP z 2 marca 1940 roku podjętej na wniosek Ławrientija Berii i Nikity Chruszczowa.

Ofiary zbrodni katyńskiej pogrzebano w masowych grobach w Katyniu pod Smoleńskiem, Miednoje koło Kalinina, Piatichatkach na przedmieściu Charkowa, Bykowni koło Kijowa i w przypadku ok. 6–7 tys. ofiar w innych nieznanych miejscach (prawdopodobnie m.in. Kuropaty na Białorusi). Rozstrzeliwań dokonywano w ścisłej tajemnicy, ale już w 1943 roku ujawniono zbiorowe groby w Katyniu koło Smoleńska.

Jednym z zamordowanych oficerów  na „nieludzkiej ziemi” był major Stanisław Kuczyński - Iskander Bej, którego pamięć przywołuje posadzony w ubiegłym roku Dąb w Dobromierzu. Zamordowany przez NKWD strzałem w tył głowy w Charkowie w 1940 roku.

Stanisław Kuczyński - Iskander Bej, to jeden z zapomnianych oficerów, rotmistrz kawalerii służący przed wojną w 27. Pułku Ułanów im. Króla Stefana Batorego. Został aresztowany przez sowietów w we wrześniu 1939 roku. Jego nazwisko znajduje się na liście katyńskiej.

Chcemy, aby nasi uczniowie poprzez zasadzony Dąb Pamięci pamiętali o żołnierzach, którzy zginęli daleko od nas, właśnie o takich jak major Stanisław Kuczyński - Iskander  Beja.

Wszystko przemija, ale pamięć pozostaje. Mamy głęboką nadzieję, że chwała przetrwa dzięki młodemu pokoleniu, które nabywa szacunku dla historii i dla tych, którzy tę historię tworzyli.

Robert Dzierzgwa

więcej: https://krakow.ipn.gov.pl/pl4/edukacja/przystanek-historia/94197,Zbrodnia-katynska-Najwazniejsze-fakty.html

https://www.radio.kielce.pl/post-100994

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ofiary_zbrodni_katyńskiej_–_zamordowani_w_Charkowie