80. rocznica rozwiązania Oddziału Wydzielonego WP mjr. „Hubala”

Opublikowano: piątek, 26, czerwiec 2020 11:03

21 czerwca br., Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wziął udział w uroczystości „Ostatnia Zbiórka” w Stanowiskach k. Dobromierza, upamiętniającej rozwiązanie 25 czerwca 1940 roku Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego, formacji dowodzonej przez mjr. Henryka Dobrzańskiego ps. „Hubal”. Organizatorem wydarzenia był Zespół Przedszkolno-Szkolny w Dobromierzu.

Przed oficjalnym rozpoczęciem delegacja udała się do Praczki – miejsca ostatniej zbiórki oraz do jednego z przysiółków wsi Bobrowniki, gdzie poległ Franciszek Głowacz „Lis", jeden z żołnierzy „Hubala".

– Odwiedzanie tych miejsc, to jest dotykanie historii po latach. Właściwie tutaj każda cząstka ziemi, każdy krzak, każde drzewo przypomina nam o tym, co tu się działo. Te wszystkie miejsca, to jest świadectwo tego, że Polacy nigdy nie pogodzili się z klęską roku 1939, walczyli i na wolność zasłużyli dlatego, że stale o nią zabiegali – mówił Szef UdSkiOR Jan Józef Kasprzyk.

Główne uroczystości odbyły się w Stanowiskach w kościele pw. Św. Jakuba Apostoła, gdzie miała miejsce uroczysta Msza święta, sprawowana w intencji majora Dobrzańskiego, Jego Podkomendnych oraz Społeczności Szkoły w Dobromierzu w 4. rocznicę nadania imienia. Oprócz Szefa Urzędu stawiły się także delegacje powiatu włoszczowskiego, koneckiego, Wójtowie z delegacjami Gminy Kluczewsko i Ruda Maleniecka, przedstawiciele zakładów pracy, instytucji i stowarzyszeń. Obecne były sztandary, sekcje ułanów pod bronią, harcerze oraz licznie zgromadzeni mieszkańcy. Grupa Rekonstrukcyjna ze Stowarzyszenia „Jodła” zameldowała się z Proporcem Dowódcy 27. Pułku Ułanów.

Homilię wygłosił ks. Prof. Tadeusz Gacia: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało. Można zapytać, skąd się wziął taki chów człowieka, ludzi tamtych czasów, że potrafili tak ważyć sprawy swojego życia, żeby dla tych prawdziwie największych umieć się poświęcać. Jakaż to była szkoła. Najpierw dom rodzinny, dom ziemiański, z którego wyrósł Henryk Dobrzański to była szkoła. Potem taką szkołą była historia II Rzeczypospolitej, która doprowadziła do tego, że gdy przyszedł rok 1939 ci wszyscy ludzie umieli położyć swe życie na szali sprawy najważniejszej – podkreślił ksiądz profesor.

Po Mszy głos zabrał minister Jan Józef Kasprzyk.

– Obchodzimy w tych dniach 80. rocznicę ostatniej zbiórki Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego, dowodzonego do końca kwietnia 1940 r. przez mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala”, patrona Szkoły Podstawowej w Dobromierzu. Ta ostatnia zbiórka odbyła się w tych stronach w miejscowości Praczki. Żołnierze Hubala po śmierci swojego dowódcy, podjęli działalność konspiracyjną, spotkali się tutaj i uznali, że będą dalej prowadzić walkę o niepodległość Ojczyzny. Dla tamtego pokolenia niepodległość była sprawą najważniejszą, za którą można oddać swoje zdrowie i życie – mówił Szef UdSKiOR.

Jestem bardzo wdzięczny, że są spadkobiercy tamtej idei, że Szkoła Podstawowa w Dobromierzu dba o pamięć o tamtych bohaterach. Jak uczył Święty Jan Paweł II: Pamięć jest fundamentem, na którym musimy wznosić współczesność i przyszłość. Bez pamięci nie można mówić o tożsamości narodu, a naród bez tożsamości, bez zakorzenienia nie istnieje, skazany jest na niebyt. Tym większa wdzięczność dla Pana Dyrektora, władz gminy, powiatu, dla harcerzy, grupy rekonstrukcji historycznej Stowarzyszenia „Jodła” za dbałość o pamięć, za walkę o pamięć – dziękował minister Kasprzyk.

Mjr. Henryk Dobrzański powtarzał, że w życiu trzeba, jak przy konnym skoku serce przenosić za przeszkodę. To jest dobra dewiza nie tylko dla wojskowych, dla kawalerzystów, to jest maksyma, która każdego z nas może obowiązywać. Dla Polaków nie ma trudności i przeciwności, bo potrafimy przenosić serca za przeszkody.

Jesteśmy dumnym narodem, bo mamy wspaniałych bohaterów i świętych. Największy święty naszych czasów zawsze uczył, iż naród to jest ciąg pokoleń, zakorzenionych w przeszłości, trwających współcześnie i myślących o przyszłości. Niech nikt nigdy nie waży się tego łańcucha zerwać. Jesteśmy tym ogniwem, zakorzenionym w przeszłości i myślącym o przyszłości dumnego, wspaniałego narodu, który zawsze serce przenosi za przeszkodę – przypomniał Jan Józef Kasprzyk.

Po Eucharystii nastąpił tradycyjny przemarsz na cmentarz parafialny, gdzie spoczywają plut. Franciszek Głowacz ps. „Lis” – jeden z żołnierzy Oddziału Wydzielonego WP oraz Franciszek Biskupski, w którego domu ukrywał się „Lis”. Obaj zostali zabici przez niemieckiego okupanta w miejscowości Bobrowniki. Na czele marszu szli nauczyciele, sami dając przykład swoim uczniom na czym polega patriotyzm. Przy mogiłach Bohaterów odbył się apel pamięci i złożenie zniczy. Członkowie Stowarzyszenia „Jodła” stawili się do salwy honorowej.

_________________________

Oddział Wydzielony Wojska Polskiego, występował też pod nazwą Oddział Wydzielony Wojska Polskiego mjr. „Hubala” – jeden z pierwszych polskich oddziałów partyzanckich, działający w pełnym umundurowaniu wojskowym na Kielecczyźnie od końca września 1939 do 25 czerwca 1940 roku. Utworzyli go razem z mjr. Henrykiem Dobrzańskim, który przyjął pseudonim "Hubal" – żołnierze ze 110. Rezerwowego Pułku Ułanów, którzy zdecydowali się we wrześniu 1939 roku na kontynuowanie walki w oczekiwaniu na ofensywę angielsko-francuską.

Mimo iż bezpośrednia walka z okupantem, do czasu rozpoczęcia działań zbrojnych na Zachodzie, nie była zasadniczym celem działalności oddziału, to okupacyjna rzeczywistość sprawiła, że jej podjęcie stało się konieczne. Dzięki zdobytym doświadczeniom w prowadzeniu działalności na terenie zajętym przez wroga, „Hubal” doskonalił taktykę walki z okupantem.

Działalność oddziału mjr. „Hubala” należy zaliczyć do wyjątkowych w polskim ruchu oporu. Miała ona ogromne znaczenie moralne i polityczne, wpłynęła pozytywnie na proces kształtowania się w społeczeństwie świadomości, iż walkę należy kontynuować. Przyczyniła się w istotny sposób do przełamania nastrojów apatii i bierności panujących w społeczeństwie. Działania oddziału były jawną i skuteczną demonstracją patriotyczną, która wywarła duży wpływ na rozwój działalności konspiracyjnej na Kielecczyźnie.

Franciszek Ryszard Głowacz ps. „Lis” (ur. 24 marca 1910 w Naramicach, zm. 7 kwietnia 1942) – żołnierz Legionów Polskich, legii cudzoziemskiej, partyzant, hubalczyk.

10 kwietnia 1942 r. dzięki informacjom uzyskanym od konfidenta żandarmi otoczyli trzy zagrody, należące do braci Biskupskich w przysiółku Kresy. „Lis” przebywał w tym czasie w domu Leona Biskupskiego „Dyszel”. Widząc wchodzących żandarmów Franciszek Głowacz rzucił granat, a sam wyskoczył przez okno i zaczął biec do lasu. Padł skoszony serią na jego skraju. Granat rzucony przez „Lisa” pozwolił uciec „Dyszlowi”. Mimo ran zmylił niemiecki pościg. W odwecie Niemcy zastrzelili jego ojca, Franciszka Biskupskiego.

Mogiła Franciszka Głowacza – szaniec partyzancki z lancami ułańskimi i Krzyżem Walecznych w brązie znajduje się na cmentarzu w Stanowiskach koło Dobromierza. Tuż obok znajduje się grób Franciszka Biskupskiego.

Więcej:

www.kombatanci.gov.pl

https://www.radio.kielce.pl/wiadomosci/w-gminie-kluczewsko-upamietniono-zolnierzy-oddzialu-hubala,108666?fbclid=IwAR3zjNLwvHJX6jIWQ3jdE7nrPOzGqVksG46zbM6pB4IvcFti0PJio1wT8sI

https://www.moja-gazeta.com.pl/uroczystosci-patriotyczne-w-gminie-kluczewsko-w-stanowiskach-oddali-hold-dwom-partyzantom-przybyl-minister

https://kielce.tvp.pl/48629260/uroczystosci-poswiecone-pamieci-zolnierzy-hubala?fbclid=IwAR2kH-BX59pzZwpm74anU5PF8o1K9TJy5g1GwIbYE0yX5TUFWtDP-a-UUc0