Wigilia na Bielawach, czyli Zjazd Hubalowych Szkół

Opublikowano: poniedziałek, 06, grudzień 2021 07:01

82 lat temu, dokładnie 23 grudnia 1939 r. (w sobotę, ponieważ dzień 24 grudnia wypadał w niedzielę), w Leśniczówce na Bielawach, Gmina Poświętne, major Henryk Dobrzański „Hubal", zasiadł do wigilijnej kolacji wraz ze swoimi Żołnierzami,  leśnikami i miejscowych cywilami, wspierającymi Oddział Wydzielony Wojska Polskiego. Ciekawostką jest fakt, że pośród uczestników był Kazimierz Soborowski – mieszkaniec Kopruszy (dziś Stanowiska 1). Leśnik, a później żołnierz Armii Krajowej, który służył w Oddziale Mieczysława Tarchalskiego ps. „Marcin”. Kazimierz Soborowski w 1939 roku ukrywał się na terenie lasów spalskich w gajówce Grabiny i w leśniczówce Bielawy, jako praktykant leśny. Wiosną 1940 r., wraz z ostatnim kapelanem Oddziału Mjr. „Hubala”, ks. dr. Edwardem Ptaszyńskim schronił się w klasztorze w Studziannie – Poświętnem.

Od 2007 roku w pierwszy piątek grudnia na leśnej polanie w Bielawach odbywa się „Hubalowa Wigilia”, w której uczestniczą uczniowie szkół pod patronatem legendarnego Majora. Pierwszy piątek grudnia jest już zwyczajowo określany mianem Zjazdu Hubalowych Szkół. Uczniom towarzyszą leśnicy, sympatycy historii, stowarzyszenia i wiele innych osób, kultywujących pamięć Majora i jego Żołnierzy.  Po rocznej przerwie uczniowie Dobromierskiej Szkoły powrócili na Bielawy, gdzie dziś stoi tylko pamiątkowy obelisk.

Były uroczystości, wspólne ubieranie choinki, łamanie się opłatkiem oraz składanie wzajemnych świąteczno - noworocznych życzeń. Nie zapomnieliśmy także o mieszkańcach lasu zostawiając im smakołyki w postaci warzyw. Następnie udaliśmy się do Anielina, gdzie przy Szańcu Hubala złożyliśmy w imieniu Naszej Szkoły pamiątkową wiązankę oraz zapaliliśmy znicze pamięci.

Od ponad dekady dla nas to duma i zaszczyt, który z roku na rok przekazujemy młodszym pokoleniom. Mając w sercu przeszłość spokojnie możemy podążać do przyszłości, tak jak mawiał Marszałek Polski Józef Piłsudski, w Legionach którego pierwszą służbę podjął Nasz Patron.

Dzięki takiemu zaangażowaniu uczniów i nauczycieli pamięć nie tylko o tym miejscu nie zaginie, ale będzie trwać wiecznie. Tradycja i zobowiązanie czynem poświadczone.

Robert Dzierzgwa